ابراهیم کرخی گوید به امام صادق (علیه السلام) عرض کردم: خدا امرتان را اصلاح کند، آیا علی (علیه السلام) در دین خدای عزّوجلّ قوی نبود؟ فرمود: «چرا».

گفتم: پس چگونه مخالفین بر او غلبه یافتند و چرا آنان را دفع نکرد و چه چیزی او را باز داشت؟

فرمود: «آیه ای در کتاب خدا مانع او شد.» پرسیدم: چه آیه ای؟

فرمود: «قول خداوند عزّوجلّ: «لوتزیّلوالعذّبنا الذین کفروا منهم عذاباً الیماً».

«اگر مؤمنان و کافران از هم جدا می شدند، کافران را به عذابی دردناک دچار می کردیم».

به موجب این آیه، خداوند در اصلاب مردم کافر و منافق ودیعت هایی دارد که همان فرزندان صالح هستند و از نسل آنان پدید می آیند، از این رو علی (علیه السلام) آن پدران را نمی کشت تا آنکه ودیعت های الهی خارج شوند. بعد از خروج آن ودایع بود که بر هرکس از آنان غلبه می یافت او را می کشت. و چنین است قائم ما اهل البیت که ظهور نمی کند تا آنکه همه نسلهای پاک و مؤمن که ودیعت های خدایند، ظاهر شوند. آن زمان است که ظهور می کند و بر هرکس غلبه یابد می کشد.»

مدرک پیشین ص642.

 همچو خورشید تا به کی تنها...همچو مهتاب تا به کی شبگرد

ای همایون همای پرده نشین...ای دوای دردها به اشیان برگرد

برای تعجیل در ظهور و سلامتی حضرتش صلوات

یا رب المهدی بحق المهدی اشف صدر المهدی بظهورالحجة

نوشته های دیگران ()