«وَلَََو اَنّ اَشیا عَنا،وَفَّقَهُمُ الله ُلِطاعَةُ،عَلی اِجتِماعِ مِنَ القُلوبِ فِی الوَفاء بِالعَهدِ عَلَیهِمُ،لََمّا تَاَخُّرَ عَنهُمُ الیُمنُ بِلِقائَِنا،وَلَتَعََََّجَلََت لََهُمُ السَََّعادَةِ بِمُشاهِدَتِنا، عَلی حَقِ المَعرِفَةِ وَ صِدقِها مِنهُم بِنا،فَما یَحبَسُنا عَنهُم الاّ ما یَتَّصِل بِنا مِمّا نَُکرِهُهُ وَلا نُؤثِرُهُ مِنهُمُ ،وَالله المُستَعانُ وَ هُوَ حَسبُنا وَ نِعمَ الوَکیل وَ صَلواتُهُ عَلی سَیِّدِنا البَشیرِ النَّذیرِ مُحَمَّدٍ وَالِهِ الطّاهِرینَ وَ سَلَّمَ» احتجاج،جلد دوم،صفحه 325.

"اگر شیعیان ما-که خدا توفیق طاعتشان بخشد-با دلهایی متحد و یکپارچه به پیمانی که با ما دارند وفا میکردند،هرگز یمن ملاقات ما از انان به تاخیر نمی افتاد و بزودی،سعادت دیدار ما با معرفتی کامل نصیبشان می گردید.

پس ما را از شیعیان،پنهان نساخته مگر اندسته از کردارشان که بر ما خوشایند نیست و از ایشان،توقع نداریم.

خداوند مددکار و یاور ما است و او برای ما کفایت کننده و نیکو وکیل است،درودهای خدا بر سرورما،نوید دهنده و ترساننده،محمد و خاندان پاکش باد."ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()